Weer thuis

Jaja gisteren zijn we weer terug gekomen in het koude, regenachtige en gestructureerde Nederland... Vanaf hier willen we iedereen bedanken voorde leuke enenthousiaste reacties! Het was erg leuk om al deze reacties te lezen en om te weten dat zoveel mensen onze foto's/ video's/ verhalen bekeken en lazen.

Schrijf deze website nog niet af want er komen nog steeds foto's van India aan en natuurlijk de filmpjes van Vietnam/ Nepal/ India!

Tot snel!!!

Dikke kus Alex en Jessica

Het India gevoel

Eerst wil ik iedereen heel erg bedanken voor de leuke en lieve felicitaties!!! Het was erg bijzonder om mijn verjaardag bij de Taj Mahal te vieren maar het was ook erg fijn om te weten dat er ver weg in Nederland mensen aan je denken op je verjaardag?
Maar goed gisteravond zaten Alex en ik samen op een dakterras te eten (één van onze favoriete bezigheden) en we hadden het erover wat nu ons India gevoel is... Om de één of andere reden kunnen we geen duidelijke beschrijving van ons India gevoel geven omdat de afgelopen weken een hele aparte ervaring is geweest.
Waar we natuurlijk niet omheen konden, was een bezoekje brengen aan de Taj Mahal. We kwamen 's ochtends vroeg aan in Agra en gingen op een dakterras (daar is ie weer) ontbijten. Toen we het dakterras op liepen, stonden we oog in oog met de Taj Mahal en WOW wat is dat een mooi gebouw zeg! Het is heel puur en vredig om te zien en zo schoon! Tja zonsopgang met ‘Taj view' is toch wel één van de beste zonsopgangen die we de afgelopen maanden hebben gehad.
Wat ook een India gevoel gaf, waren alle bazaren. Al die kleine winkeltjes met prachtige sjaals, dekbedovertrekken en prulletjes. Zet daar nog een aantal Indiase vrouwen bij in gekleurde sari's en ja je hebt de prachtige kleuren van India te pakken waar iedereen het altijd over heeft. En het leuke was natuurlijk dat we eindelijk helemaal los konden met shoppen want het einde van de reis was in zicht!
Het aller-leukste van India vonden we toch wel alle dieren ? Zo is het grappig om de straat te delen met de koeien, die echt niet zo heilig eruit zien als ze behoren te zijn. Dan zijn er ook hele gangs van honden die de straat domineren. Op de dakterrassen komen altijd muisjes en eekhoorntjes langs. De eekhoorntjes zijn echte Knabbel en Babbeltjes en ze zijn zoooo schattig! En als je in Rajasthan rondloopt, komt er ineens een kameel voorbij. Maar de meeste tijd hebben we toch we gespendeerd met aapjes kijken ?
Een ander typisch India puntje is de constante drukte overal. Niet te geloven hoeveel mensen in een bus kunnen of in een tuctuc of in een winkel of in een treincoupé en ga zo maar door! Maar goed dat is ook niet zo gek als er ongeveer anderhalf miljard mensen op dit stukje aarde wonen. Dat brengt ook wel mee dat mensen moeten ‘vechten' voor hun inkomen en daar wordt het soms een beetje vervelend. De portemonnee van Alex had bijvoorbeeld al twee keer gestolen geweest als hij deze in zijn kontzak had gedragen. Ook is het overleven als je aan een tuctuc chauffeur vraagt hoeveel het is naar een bestemming en dat dan ineens zes mensen om je heen staan en allemaal tegelijkertijd hun prijzen staan te schreeuwen. Hoe kun je dat begrijpen?!
Maar goed in andere opzichten is India ook heel erg meegevallen. Zo zegt men altijd dat India verschrikkelijk smerig is. Nou dat is het ook maar niet zo erg als dat wij ons hadden voorgesteld. Verder was ons verteld dat er verschrikkelijk veel zwervers zijn in India. Nou Amsterdam heeft er net zo veel. En ons was verteld dat de budgetaccommodatie per definitie slecht zou zijn, ook dit misverstand moet even uit de weg worden geholpen.
Ten slotte was Varanasi een bijzondere ervaring. Het voelt niet zo heilig als dat je zou denken maar het is toch heel bijzonder om bij zonsopgang in een bootje op de Ganges te zitten. Opeens zie je een lijk voorbij drijven en tien meter verderop zitten mensen gewoon te badderen en te mediteren alsof er niks aan de hand is. Dit contrast is voor ons heel moeilijk te begrijpen.
Al met al is India een bijzondere ervaring geweest waar we nog vaak aan terug zullen denken. Tot snel!
Alex en Jessica

Wilde dieren en border crossing

In de laatste week van onze reis door Nepal hadden we maar 1 doel: Wilde dieren zoeken in Bardia National Park. We gingen voor grote en kleine wilde dieren met bovenaan de lijst de tijger! We hadden een leuke lodge in het National Park uitgezocht en na een lange (wagenzieke) autorit waren we eindelijk op plaats van bestemming.

Je kunt op verschillende manieren wilde dieren zoeken en de eerste dag hebben we ze gezocht op het water. Na enkele uren te hebben rondgedobberd zagen we eindelijk een krokodil en wat aapjes. Na weer wat uurtjes te hebben gespendeerd in de boot zagen we een zoetwater dolfijn. We hoorden pas later hoe speciaal dit was omdat er nog maar 20 van op de wereld zijn en volgens onze gids moest je geluk hebben om er één te zien. Dus we hadden de eerste dag geluk zonder dat we het wisten haha.

Vanaf de tweede dag ging het echte werk beginnen... Onze wandelschoenen en de lange broek werden aangetrokken. Samen met onze gids gingen we het jungle/bos in op zoek naar dieren. Al snel zagen we de pootafdrukken van een tijger en van een neushoorn, heel spannend allemaal. Tijdens het lopen zagen we heel veel hertjes en heel veel aapjes. En uiteraard wilde ik er hier weer een aantal van meenemen maar helaas mocht het weer niet van Alex... Deze dag hadden we wat minder geluk. Na een halve middag wachten bij de rivier hadden we nog steeds geen olifant, neushoorn of tijger gezien. Dan maar weer terug naar de lodge waar we onderweg nog wel een hele grote krokodil hebben gezien dus dat maakte veel goed!

De tweede en derde dag hadden we wat meer geluk. Na een stevige wandeltocht, veel hertjes en aapjes, kwamen we aan bij de rivier waar we gingen wachten. Al snel hoorden we olifanten van verre aankomen (en dat is niet omdat ze het liedje uit Junglebook zingen maar ze trompetteren naar elkaar dat ze water gaan drinken). Dan zie je eerst een paar olifanten op verkenning gaan en als het veilig is, komt de rest van de groep water drinken. De grote olifanten beschermen de baby's door in een rondje erom heen te staan en dat is gewoon heel magisch om te zien!
Ook hebben we een aantal neushoorns gezien. Die gaan lekker liggen badderen om af te koelen en omdat ze zicht hebben van maximaal 20 meter kun je aardig dichtbij komen om ze te bekijken. Maar wel op blijven letten want ze rennen ongeveer 50 kilometer per uur dus als ze achter je aan komen, ben je aardig de pineut!

Na 3 dagen te hebben we gewandeld, hadden we alleen nog steeds geen tijger gezien... We hadden nog 1 dag over maar besloten dat de kans heel erg klein was dat het die dag wel zou lukken. We bleven in het dorpje om naar een Hindu festival te kijken. Het grappige was alleen dat 's avonds de gids terug kwam van een wandeltocht met iemand anders. Met zijn hoofd naar beneden, kwam hij naar ons toe: Hij had een tijger gezien! Haha zal je net zien.

Nu kun tijgers je en andere dieren natuurlijk ook in de dierentuin bekijken maar daar krijg je geen bloedzuigers aan je benen (of in je nek) en, in de dierentuin wordt je niet in je billen geprikt door muggen als je achter een boom zit te plassen. Kortom het is veel spannender als je aan de wandel gaat in de vrije natuur en dat willen we zeker nog een keer doen!

Na al dit moois zijn we zaterdag letterlijk door de poort van India gelopen. Wat een belevenis was dat weer zeg... We begonnen uiteraard aan de Nepalese kant. Hier hebben we ons uitgeschreven en een stempel gekregen. Het was gewoon een weg met een poort en iedereen reed aan zijn eigen kant en de enkele koe die er was, bleef ook netjes aan zijn eigen kant staan. Er waren wel veel mensen maar het was niet overdreven druk en daarbij was de weg van asvalt. Kortom het was een plek waar we ons thuis voelden en waarvan we dachten dat dit op dezelfde voet zou doorgaan.

Maaaaaar niets was minder waar... Toen we door de poort liepen (en eigenlijk nog in niemandsland waren) begon de chaos die India heet... De mensen krioelden door elkaar en het waren er ineens een stuk meer. De koeien en het verkeer deden ook vrolijk mee aan deze chaos en de weg was ineens gewoon van zand... Terwijl we daar in niemandsland liepen, zagen we een school, een ziekenhuis en overal winkeltjes. Het was heel grappig en tegelijkertijd heel vreemd om een ‘straat' te zien veranderen van het één naar het ander. En dat ook nog op een stuk land dat eigenlijk niet echt Nepal of India te noemen is... Maar goed hier konden we ons inschrijven en kregen we een stempel en een paar stappen later waren we echt in India!

Zoals jullie weten is India onze laatste bestemming in Azië. Op 6 november zullen we onze volgende bestemming aan doen, Nederland. Maar gelukkig hebben we het nog veel te druk om hier over na te denken :D

Jessica en Alex

p.s. als we een internet verbinding vinden die sterk genoeg is komt het Vietnam filmpje online.

Een nieuwe wereld

We zijn alweer een tijdje in Nepal en we hebben veel te vertellen. Ik denk niet dat dit binnen de normale ‘verhaal' lengte gaat gebeuren dus ga er maar even voor zitten...

Ons Nepal verhaal begon in Bankok. We hadden hier een overstap van 12 uur en nee, we zijn niet de stad in gegaan want het was midden in de nacht en ja, de vliegveld bankjes slapen best lekker dus we gingen niet oververmoeid het vliegtuig in richting Kathmandu. Toen we bijna gingen landen zag ik ineens een wolk dat op een hele grote berg leek. Dus ik zeg tegen Alex: ‘Wow die wolk lijkt op een berg.' Twee tellen later werd omgeroepen dat aan de rechterkant van het vliegtuig de Mount Everest te zien was! Dit was zo gaaf om te zien een groot stuk berg dat boven de wolken uitsteekt en het beloofde veel goeds voor wat er allemaal nog zou komen!

In de auto vanaf het vliegveld ging een nieuwe wereld voor ons open... Vrouwen in traditionele kleding, veel stof en men rijdt aan de Engelse kant van de weg. We zaten hier naar te kijken toen we ook opeens apen zagen rondlopen, midden in de stad! En eenmaal in de wijk aangekomen was het chaos en merkte je er niks van dat je aan de Engelse kant van de weg reed want er waren geen kanten haha.

Waar we ook snel achter kwamen, is dat de Nepalese mensen verschrikkelijk vriendelijk zijn en je altijd willen helpen. In het begin waren we erg wantrouwend omdat in de voorgaande landen vooral je geld belangrijk was. Toen we op maandagochtend naar het Indiaase consulaat moesten voor ons visumaanvraag ging een medewerker van ons guesthouse gewoon mee om ons te helpen, hoe schattig! En zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemen van mensen die je helpen zonder dat ze er iets voor terug willen hebben.

Kathmandu is echt een leuke stad. We hebben een stadswandeling gemaakt en je gaat van tempeltje naar tempeltje en je wordt ze nooit zat. Een hoogtepunt van onze dagen in Kathmandu is Swayambhunath geweest. Deze tempel wordt ook wel de apentempel genoemd, en veel apen zijn er! Er hangen ontelbaar veel vlaggetjes en de tempel is prachtig onderhouden. Ook was het erg leuk om aapjes te kijken en daar hebben we dan ook ontelbaar veel foto's en filmpjes van gemaakt :D
Een nadeel van de stad is dat er geen straatnaambordjes zijn. Dus ik ben totaal verloren en ik mocht niet alleen op pad want ik zou van mijn leven niet meer de weg terug vinden. (Ik heb nog steeds geen richtinggevoel ontwikkeld helaas...) Maar gelukkig wilde Alex overal mee naartoe dus dat was geen probleem.

Een laatste maffe ervaring waren de powercuts. Er is op dit moment niet genoeg stroom om heel Nepal te voorzien dus zijn er dagelijks powercuts van een aantal uur. Dit komt omdat alle energie wordt opgewekt uit water. Blijkbaar is er niet genoeg regen gevallen in de moesson waardoor er niet voldoende stroom kan worden opgewekt om Nepal de hele dag van stroom te voorzien en dus doen we iedere dag een aantal uur zonder.

Maar goed toen we eenmaal de visa voor India hadden, zijn we richting Pokhara vertrokken om hier een kleine trekking voor te bereiden door het Annapurna gebergte. Na de voorbereidingen zijn we afgelopen maandag vertrokken en begonnen met onze trekking door de Himalaya. Hoe gaaf was dat! We zijn begonnen onze wandeling op 1000 meter hoogte. Wat we toen nog niet wisten, was dat we op dag twee 3280 traptreden moesten beklimmen... op rij!!! Dit heeft 2 uur gekost en zere kuiten! Gelukkig was de rest van de dag wandelen door de bossen en dat was prachtig! We hebben heel veel watervallen gezien en we zijn over een aantal hangbruggen gelopen. De tweede dag eindigde we op 2750 meter hoogte en onze kamer had uitzicht op de hoge pieken van 7000 meter (Het Annapurna gebergte)! De lucht klaarde mooi op waardoor het uitzicht prachtig was.

Maar om echt een top uitzicht te krijgen, moesten we de volgende ochtend om half 5 beginnen met het beklimmen van Poon Hill. Joost mag weten waarom ze het een hill noemen want we stonden op 3200 meter hoogte en in ons aardrijkskundeboek is dat gewoon een berg en geen hill haha. Maar goed we hadden voor onze trekking met mensen gesproken die last hadden van te snel stijgen waardoor je misselijk kan worden enzo en ik dacht altijd: Maar hoe weet je nu dat je niet echt ziek bent maar dat het hoogte ziekte is? Nou toen we 's ochtends naar boven liepen toen ben ik er goed achter gekomen wat het is... Ik was verschrikkelijk duizelig en Alex was bang dat ik zou flauwvallen. Alex had zelf erge hoofdpijn van het te snel stijgen (hoewel we maar ongeveer 500 meter hoger gingen :S) maar gelukkig hebben we doorgezet! Want we hadden uitzicht over de hele Annapurna range en de zonsopgang op deze eeuwige sneeuwtoppen is onwijs en eigenlijk niet te beschrijven!

Na dit prachtige moment zijn we terug naar ons guesthouse gegaan, hebben we ontbeten en zijn we aan onze terugtocht begonnen (inclusief de 3280 treden naar beneden). We hebben nu al een paar dagen goed spierpijn maar hé, door de Himalaya lopen, is geen kattenpis hoor!

We gaan morgen naar een National Park en voor nu willen we nog even zeggen dat het internet niet heel erg goed is. Vandaar dat de foto's van Vietnam er nu pas op staan en het filmpje komt er hopelijk ook snel aan...

Jessica en Alex

Vietnam has it all

Als we nu zouden vertellen wat we de afgelopen weken allemaal hebben gedaan, dan zou dit verhaal 1: heel langdradig worden om te lezen en 2: een verhaal worden dat rechtstreeks in een vakantiebrochure kan. Want echt waar Vietnam has it all! We hebben het bruisende Hanoi gezien, een oude citadel en een koloniaal stadje bezocht, in een hutje aan het strand gezeten, gecruised en we zijn met de easy riders de hooglanden in geweest. En alles was gaaf maar met de easy riders op stap was heel gaaf!

Op een zekere middag stapten we niets vermoedend uit de bus in Dalat. We hadden een idee van waar we wilden slapen en de busmaatschappij verzorgde een gratis transfer naar dit hotel. Als echte Nederlanders houden we natuurlijk wel van gratis dus we stonden naast de bus te wachten totdat we met deze transfer naar het hotel gebracht konden worden. Tijdens het wachten werden we uiteraard weer aangevallen door taxi chauffeurs en motorrijders of we met hen mee wilden. Maar dit hadden we allemaal niet nodig want we hadden de gratis transfer. 1 van deze mensen bleef erg aanhoudend en vertelde dat hij een easy riders was die ons middels een tour naar Saigon kon brengen. Hij sprak goed engels, had een easy rider jackje aan en onze aandacht was dus gewekt. Samen met zijn maatje hebben ze ons naar het hotel gebracht (was ook gratis) en na een goede uitleg van de tour waar we overtuigd. Wij gingen de volgende dag mee naar de Highlands van Vietnam.

De tour duurde 4 dagen en wat hebben we veel gezien en geleerd in die dagen! Meneer Lang en meneer Tan hebben ons meegenomen naar verschillende fabriekjes. Zo hebben we gezien hoe zijden wordt gemaakt, hoe casewnoten worden gepeld, rubber wordt verzameld, rijst en zwarte peper wordt verbouwd, goedkope planken worden gemaakt en waar de groenten en bloemen in Vietnam vandaan komen. Het mooie van al deze fabriekjes is dat ze onbewust heel erg duurzaam zijn want het afval van al deze fabriekjes kan worden hergebruikt of doorverkocht zodat niks hoeft te worden weggegooid.

Ook hebben we heel veel over de oorlog tussen Zuid en Noord Vietnam geleerd en gezien welke schade de bommen van America hebben aangebracht in de bergen. Meneer Lang wist hier erg veel over te vertellen en maakte stapje voor stapje duidelijk hoe het precies is gegaan. In Saigon zijn we ook nog in de tunnels geweest die de noord Vietnamezen hebben gebruikt. Ongelofelijk hoe klein dat allemaal was!

Verder hebben we op een olifant gereden en hebben we hem aan het einde bananen gevoerd. Het was een hele schattige olifant en het liefst had ik hem mee naar huis genomen maar dan moest hij van Alex in mijn rugzak en dat vond ik toch te zwaar... Dus helaas geen olifant als souvenir.

Maar goed meneer Lang en meneer Tan hebben ons veel wijzer gemaakt over Vietnam en we zijn erg blij dat we nu zoveel meer weten over een land dat heel veel diversiteit te bieden heeft in natuur en cultuur.

Terug kijkend op onze weken in Vietnam was het prachtig! Vietnam voelde tropisch en koloniaal aan. Het land is gebouwd op touristen want je kunt heel gemakkelijk met de bus overal naartoe. De toiletten zijn over het algemeen westers (het blijft een uitdagend onderwerp voor mij), mensen praten veel engels en de kinderen willen altijd naar je zwaaien en hallo zeggen omdat je anders bent (Alex bijna 2 meter en ik heb blauwe ogen).

Morgenavond vliegen we richting Nepal. En we zijn erg nieuwschierig naar wat ons nu weer te wachten staat

Groetjes Jessic en Alex

Verassing!!!

Verassing, we zijn gisteren aangekomen in Hanoi! En ja, dat is in Vietnam en nee dat stond niet in de planning... Maar in China hebben we onszelf en jullie al bewezen dat we niet zo goed zijn in het volgen van reisplanningen dus dat zetten we bij deze voort. De tweede reden is dat het in Nepal nog regenseizoen is (oeps vergeten) en daarom wachten we nog even een aantal weken voordat we naar Nepal gaan.

Maar goed Hanoi is leuk en chaotisch! We dachten dat het verkeer in China chaos was maar het lijkt wel of ze hier in Hanoi het woord chaos hebben uitgevonden. Alles gaat door elkaar en toen ik hier gister aankwam, dacht ik echt: Hoe gaan we dit overleven??? Maar gelukkig had ik (dankzij Alex) al snel in de gaten hoe het verkeer werkt en nu is het leuk. We zijn vandaag de stad in geweest en we hebben ons laten vervoeren met brommers. Want brommers zijn HET vervoersmiddel in Hanoi. Het is ongelofelijk hoeveel brommers hier rondrijden. Het aantal fietsen in Beijing valt in het niets bij het aantal brommers in Hanoi! En de mensen zijn verschrikkelijk vriendelijk en spreken (in vergelijking met veel Chinezen) aardig Engels.

Daar staat wel tegenover dat hier veel meer westerse mensen zijn dan wat wij in de afgelopen dagen in China hebben gezien. De laatste bestemmingen in China waren namelijk helemaal in het zuiden waar weinig tot geen westerse mensen kwamen. Het grappige was dat wij hierdoor net zo'n grote attractie voor de Chinezen waren als dat de Chinezen voor ons waren. Menigmaal zijn we (zonder onze toestemming) op de foto gezet. Daarnaast is mijn zelfvertrouwen enorm opgeschroefd want iedereen vond mij beautiful met mijn blauwe ogen en mijn krullende haar(voor zover het krullen zijn te noemen). Ook is er met veel bewondering naar Alex zijn voeten gekeken omdat ze zo groot waren haha.

Dit was vooral in Fenghuang, een vakantiebestemming voor de Chinese toerist. Zij kwamen hier allemaal kijken naar het prachtige dorpje aan het water. En prachtig was het! E r was geen verkeer, vrouwen zaten aan het water hun kleding te wassen, er vaarden wat bootjes rond en het had alles wat je bij een Chinees dorpje zou verwachten. We vonden het ‘enig'.

De toiletten waren trouwens ook een belevenis. Zeker de afgelopen dagen zijn we in dorpjes geweest met ‘gaten in de grond' toiletten. Toen ik deze in Beijing zag, schrok ik mij rot en wilde in er niks van weten. Maja als het niet anders kan, dan kan het niet anders. Dus in Chengdu ben ik gaan trainen en nu ben ik er super goed in haha. In het begin waren het netjes toilethokjes zodat je gewoon ‘je ding' kon doen maar als snel werden het schotjes waar je achter kon zitten, werden de toiletten goten zodat je ook precies wist wat de persoon naast je aan het doen was en gisteren is het toppunt bereikt: synchroon toiletteren. Oftewel een aantal toiletten naast elkaar met tussenschotjes en uitzicht naar de overkant. Gelukkig hebben Chinese vrouwen het op dat moment erg druk met zichzelf dat maakt het allemaal wat minder ongemakkelijk haha.

Maar goed één van de hoogtepunten in China vonden wij de Dragon's Backbones rijstterrassen. Dit is een groot dal met rijstterrassen tot er met de toppen van de bergen aan toe. Toen we beneden in het dal aankwamen, was het erg indrukwekkend en met de rugzak op gingen we naar de Inn lopen waar we wilden overnachten. Wat we toen nog niet wisten was dat deze Inn in een bergdorpje lag en wat we ook nog niet wisten was dat dit bergdorpje een half uurtje naar boven lopen was... Samen met het warme weer was dat dus best zwaar maar wel erg leuk om te doen. Aangekomen bij de Inn konden we voor 2 euro pp in een privékamer terecht en hier aangekomen, merkten we al snel dat het huis bewoog als er iemand doorheen liep haha. Het was in ieder geval een leuke ervaring en erg lekker eten, dat toch ook wel belangrijk. Van hieruit zijn we naar Nanning gegaan en Tada nu zijn we in Hanoi.

We zijn in ieder geval erg benieuwd naar wat dit land ons gaat brengen! Foto's en het eerste filmpje zijn onderweg.
Jessica en Alex

WOW Beijing

Beijing is in 1 woord GEWELDIG! Iedereen die nog eens een leuke stedentrip wil maken, ga naar Beijing!

Toen we aankwamen, hebben we wel een aardige cultuurschok gehad, (en die zullen we vast nog wel een aantal keer krijgen) want ons hostel was in een hutong. Hutongs zijn smalle straatjes met kleine huisjes. De grotere hutongs hebben eettentjes en winkeltjes. Als je aan China denkt, zie je zulke straatjes voor je met rode lampionnen, versierde huisjes en kleine chinezen op fietsen. Nou op zon plek zaten wij dus, echt super gaaf! Na onze spullen op de kamer te hebben gegooid, zijn we gaan rondlopen en al snel bleek dat de barstreet van Beijing (een van de velen) bij ons in de buurd was... We zaten dus in het oude centrum met erg veel knusheid en gezelligheid. Dit was dus geen verkeerd begin!

Op zondag zijn we, op de fiets, naar de Verboden Stad, het Plein van de Hemelse Vrede en de Temple of Heaven geweest. Erg bijzonder allemaal, alleen vol van Chinezen. Dus tipje van ons: Ga nooit op een zondag toeristische dingen bezoeken in Bejing want de Chinezen doen dit ook! Wat ons deze dag is opgevallen, is dat Chinezen erg ongeduldig zijn... Veel Chinezen wilden voordringen toen we in de rij stonden bij de Verboden Stad en ze konden ook niet zo goed wachten bij de Temple of Heaven... Ook in het verkeer gaat het er heel anders aan toe. Iedereen rijdt rechts, maar laten tegenliggers op rechts passeren in plaats van op links. Inhalen mag via alle kanten en als het je niet snel genoeg gaat, moet je hard bellen en geirriteerd doen

. Een andere duidelijke regel is, geef nooit ruimte weg want een Chinees neemt hem altijd in! Dus zorg dat je in de rij, op de weg of waar dan ook goed aansluit anders kom je nooit waar je zijn moet.

Maar goed, we zijn uiteraard ook naar de Chinese muur geweest! Tijdens de fietstoer kwamen we toevallig Bobby en Liset tegen en we hebben toen afgesproken om met elkaar naar de muur te gaan. De rest van hun groep had besloten met een tour te gaan maar hier hadden wij allemaal geen zin in. We zijn toen zelf met een bus en een taxi richting de muur gegaan en we zijn op de hele dag maximaal 20 toeristen tegengekomen en geen souvenirs kraamjes!!! Het was een soort verlaten stuk muur waar toeristen eigenlijk niet op mochten maar wij zagen niet in waarom niet dus we zijn daar toch de muur op gegaan. Wat een mooie omgeving hebben we daar gezien! Op het hoogste punt konden we heel ver kijken en heel veel van de muur zien wat een inmens gevoel gaf... Op dit zelfde punt zagen we ook waarom de muur eigenlijk gesloten was, de andere weg naar beneden was een ruine. OEPS... Maarja we moesten naar beneden en dezelfde weg terug is nooit leuk. Dus daar gingen we, klimmend en klauterend (soms op de kont omdat het te stijl was om te lopen) en een aantal uren later stonden we weer beneden, te juichen want we hadden het gehaald. Het was misschien niet het meest verstandige idee maar wel het meest stoere idee en we waren allemaal erg blij dat we via deze weg naar beneden waren gegaan.

Inmiddels zijn we in Chengdu aangekomen. Deze stad staat bekend om haar Panda centrum. Vanochtend zijn we naar dit centrum geweest en hebben we dus reuze panda's gezien!!! Het zijn hele schattige beesten en we hebben hele grappige fimpjes gemaakt...

Een laatste tip: Als op een chinees menu: Fresh duck food staat. Krijg je geen eendeborst ofzo. Je krijgt letterlijk verse eendepoot waarvan je (volgens mij) alleen de vliezen kunt eten. Het smaakt naar niks dus het is geen aanrader haha...

Liefs uit Chengdu

Mongolie

Hallo lieve vriendjes en vriendinnetjes (familie hoort hier natuurlijk ook bij

)

Voordat we weer verder gaan met onze avonturen willen we iedereen eerst even bedanken voor alle leuke reacties!!! Het is erg leuk om te weten dat iedereen zo enthousiast is! Ook willen we even zeggen dat we een filmpje hebben gemaakt over de treinreis maar we zitten op dit moment in een land met cencuur dus we moeten nog even een manier vinden om dit op het internet te krijgen want youtube kan dus niet.

Maar goed, we zijn inmiddels anderhalve dag in Beijing maar het lijkt alsof we, bewijze van spreken, jaren geleden in Mongolie zijn geweest dankzij de indrukken die we de afgelopen dagen hebben opgedaan. Toch was het een prachtige ervaring die we niet hadden willen missen...

De eerst twee nachten in Mongolie hebben we namelijk in ger- tent geslapen. Een orginele tent van de nomaden in Mongolie.. Voordat we savonds naar bed gingen hebben we onder een prachtige heldere sterrehemel gezeten met vallende sterren enzo (heel romantisch

) Toen het echt te koud werd, zijn we naar bed gegaan en hebben we het kacheltje opgestookt om het warmer te maken (heel knus) Ik ben lekker in mijn slaapzak gekropen en al snel vielen we alledrie (ook onze tentgenoot) in slaap. Midden in de nacht werd ik plotseling wakker van een huilende wolf die op de rots achter ons kamp ston. Ik moest eigenlijk plassen maar dat heb ik toch maar even opgehouden, ik vond het een beetje eng... (De tweede nacht was hetzelfde ritueel maar toen moesten de mannen plassen, die durfden eerst ook niet maar hebben zich daarover heen gezet haha). Helaas om een uur of zeven moest ik echt naar de wc en mokkend ging ik mijn warme bedje uit. Toen ik de deur van de ger tent opendeed, was ik opslag weer vrolijk. Ik stond ineens tussen de koeien en de paarden te kijken naar een prachtige zonsopgang tussen de bergen, wat een WOW moment!!! Toen ik terug kwam kon Alex dit bevestigen aangezien hij ook al naar de wc was geweest haha...

We zijn die dag lekker door het landschap gaan wandelen ( We zaten trouwens beide dagen in het National Park) en we waren ge-eindigd in een boedistisch tempeltje. Erg leuk allemaal!

De laatste twee dagen hebben we in Ulan Bator doorgebracht waar het verkeer het meeste opviel... Als voetganger moest je namelijk gewoon oversteken en de auto's reden wel om je heen. Doodeng toen we dit de eerste keer deden maar gelukkig werden we er al snel goed in.

Ten slotte voor alle alcohollisten onder ons: Yakmelk bier is geen aanrader (ronduit smerig)! En het Witbiermeer is inmiddels dus al op de foto vastgelegd

.

Snel weer meer...

Liefs van Alex en Jessica

ps Daf je broek is goud waard! Zit lekker, droogt snel en heb ik al veel gedragen...