Het lijkt alweer eeuwen geleden dat we in Moskou op de trein stapten. In werkelijkheid zijn we nu een week van huis. Op het station hebben we een groepje van 5 Nederlandse mensen (Liset, Bobby, Hugo, Herwin en Joost) ontmoet waarmee we tot er met Beijing zullen reizen. Over hen zal dus nog wel gesproken worden in de komende weken aangezien het erg gezellig is met hen :D
Maar dan de treinreis. Terwijl ik dit schrijf zitten we op een terrasje in Ulan Bator en kijken we terug op onze dagen in Rusland.

We proberen onder woorden te brengen waarom we deze treinreis nu al zo speciaal vinden. Een ding is zeker wat we vanochtend heb gezien is met geen pen te beschrijven zo mooi en mysterieus. We stapten om half 5 vanochtend te trein in en iedereen ging direct slapen. Alleen Liset en ik waren nog niet moe genoeg. Wij zijn opgebleven en na een tijdje heb ik Alex wakker gemaakt omdat we het prachtigste uitzicht hadden van de hele treinreis. We reden door de bergen met alleen maar dennenbos en de mist hing onder ons en vanuit het niets kwam ineens het Baikalmeer opzetten. Ik ben er nog steeds vol van! Een van de mooiste zonsopgangen die ik tot nu toe heb gezien in ieder geval :D

Maar dan de treinreis van Moskou naar Irkoetsk. Deze besloeg 88 uur en 5 tijdzones en Alex en ik deelden vanaf de tweede nacht onze coupe met een Russisch gezin. Nou eigenlijk had Alex een bed, Herwin een bed, ik een bed en de moeder van het gezin een bed. Maar schijnbaar hadden ze kamp opgeslagen met het hele gezin in onze coupe want vader, dochter en een ander kind zaten er ook vaak bij.
Het gezin sprak geen woord Engels maar toch zijn we heel wat te weten gekomen over ze en al snel hebben we vele lekkernijen (sommige lekkerder dan andere) mogen proeven en mee mogen drinken (wodka en iets wat er op lijkt). Het was bijzonder om te zien wat zij ontbeten en hoe zij invulling gaven aan het treinleven. Naast ‘het leven met een Russisch gezin' was het ook gewoon heel vreemd om 4 nachten in een trein te slapen en je gewoon dagen niet druk te hoeven maken over wanneer je moest uitstappen. Op begeven moment hadden we het gewoon ook druk met niks doen. Boek lezen, eten, aankleden, kletsen, kinderen bezighouden en het Russische gezin observeren. Dat waren onze hoofdactiviteiten van de dag. En ik denk dat deze eerste treinreis zo bijzonder voelde omdat we met het Russische gezin in een coupe zaten. Zo zie je toch meer van de cultuur als dat je met Nederlanders een coupe deelt.

Zoals gezegd zitten we nu op een terrasje in Mongolie. We zijn hier al drie dagen (eerste momentje met internet)en over een aantal dagen zullen we vertellen wat we hier allemaal hebben meegemaakt. Voor nu alleen nog dat Syberie echt heel gaaf is en een aantal fotos zijn onderweg!

Dikke kus van Jessica en Alex